Het gaat ongemerkt. Bijna elke ouder heeft bepaalde verwachtingen bij zijn kind. Je kunt het horen wanneer je oplettend naar hun verhalen luistert. De verwachtingen sijpelen erin door: “Ik heb altijd al gedacht dat de HAVO te hoog gegrepen is”, “Ik weet niet waar dat heen moet, hij heeft absoluut geen plan voor de toekomst”, “Als dit maar niet het begin van erger is.” Vaak is een ouder zich helemaal niet bewust van diens ’toekomstverwachting’ voor het kind…
Maar denk je dat een kind die verwachtingen niet ‘hoort’, of wanneer je ze niet hardop uitspreekt, ‘aanvoelt’?
Natuurlijk wel!
Jouw verwachting zit impliciet in hoe je je opstelt ten opzichte van elk wissewasje wat voorvalt. En jij –net als ieder ander– zoekt bevestiging van je overtuigingen en dus zullen juist DIE dingen bij je kind opvallen die jouw verwachting staven. En als een kind maar vaak genoeg van jou hoort dat het zich op een bepaalde manier gedraagt, zal het op een gegeven moment ophouden iets anders te willen laten zien. Want jij ziet toch alleen datgene wat je verwacht…
Daarbij: Kijk eens naar je eigen onderpresteren, naar je eigen gebrek aan toekomstvisie…
Het kan anders. Wil je dat eens proberen?
OEFENING:
Ga op een rustig moment waarop je niet gestoord zult worden, op een stoel of meditatiekussentje zitten.
Adem eerst een aantal keren diep in door je neus en diep uit door je mond.
Ontspan na elke uitademing je lijf – actief en snel –.
Ga dan verder met rustig ademen.
Bij elke inademing herhaal je in gedachten de zin “Ik laat [naam van je kind] vanaf nu zelf zijn/haar keuzes maken” en bij elke uitademing herhaal je de zin “Ik vertrouw op [naam van je kind]’s verlangen een goed mens te zijn”.
Doe deze oefening een week lang elke dag 15 tot 20 minten en observeer hoe je tijdens die week op je kind reageert.
Ik ben benieuwd naar je ervaring! Mail me gerust: tex[at]uitschaamte[punt]nl